आपल्या घरात कोणी ना कोणी आज्जी आजोबा किंवा तुमचे आई बाबा तुम्ही आज जितके मोबाईल ह्या गोष्टीपासून जवळ आहात, तुम्हाला जितका मोबाईल वापरणं सोप जातंय तितकं त्यांना जात नाहीए असं वाटत असेल तर ही कार्यशाळा त्यांच्यासाठी आहे.
आज भारताचं आयुर्मनच वाढलंय सरासरी भारतीय माणूस ७८ वर्षां पर्यंत जगतोय हे आकडेवारी दाखवत आहे, मग जर जगायचं आहेच रिटायर झाल्यावरही २० एक वर्ष हे दिसतंय तर मग मोबाईल ही गोष्ट आज लाईफ स्किल आहे, आजच्या काळात जगण सोपं केलंय ह्या मोबाईलनी आणि इथूनपुढे ही प्रत्येकाची गरज बनणार आहे.
हा काळ म्हणजे डिजिटल युग आहे, ज्या वेगाने मोबाईल आलाय आणि आपण आपला एक नवीन उत्क्रांत झालेला अवयवच आज त्याला मानत आहोत, पण अनेक जण ह्या मोबाईल सोबत तितके कम्फर्टेबल नसतात, त्यांना हा फोन नक्की धरायचा कसा असतो इथपासून शिकवण गरजेचं असतं त्याच्यासाठी ही कार्यशाळा आहे.
आपल्या जेष्टनागरीकांची ज्या काळात जडण घडण झाली तो काळ आणि आजचं हे डिजिटल युग ह्यात खूप फरक आहे.
विचार करायची पद्धत ते अगदी आयुष्याकडे पहायचा दृष्टिकोन ह्या सगळ्याच गोष्टीत आजची तिशीतली पिढी आणि ५०शी ओलांडलेली पिढी ह्यात फरक आहे.
दुधाच्या रांगेत उभं राहिल्याशिवाय दूध नाही मिळत ते स्वीगी वरून हवा तो खाद्यपदार्थ घरपोच केवळ 30 ते 40 मिनिटात मोबाईलनी मागवण हा बदल छोटा नाहीये आणि भारतीय माणूस आज ना धड पारंपरिक पद्धतींना धरून आहे ना पूर्ण उपभोगवादी पाश्चिमात्य झालाय ह्यात तो फक्त अधला-मधला झालाय आणि हा माझ्या मते मूळ प्रॉब्लेम आहे!
आम्हाला माणसाचा आयुष्याकडे पहायचा दृष्टिकोन बदलून जगणं सोप करायचंय.भारताला जागतीक स्पर्धेत स्पर्धात्मक बनवायचय आणि त्यासाठी संवेदन जे जे करायला लागेल, ते ते करेल पण इथूनपुढे भारतीय माणसांनी स्वतःला कमी लेखण मात्र सहन करणार नाही.
आपल्याकडे आज काय नाहीए हो? मग आपण उगाचच का पाश्चिमात्यां पेक्षा स्वतः ला कमी समजतो ? आपल्या भाषेला स्वतःच कमी किंमत देतो, आपल्या मातृभाषेत साधा पत्ता ही विचारला तरी कळेल का ही आपल्याला शंका वाटते..
तुम्हाला वाटत नाही का की हे चित्र बदलायला हवं ?
तुम्हाला वाटत नाही का मी आज कोणावरही अवलंबून नसावं?
तुम्हाला वाटत नाही का मी जितके वर्ष जिवंत आहे, मी स्त्री असीन किंवा पुरुष माझं वय काहीही असो, मी एक जिवंत माणूस म्हणून जगतोय तर सन्मानानं आणि स्वावलंम्बत्व जपत जगावं ?
मी काहीना काही करून ह्या समाजाला आणि देशाला पुढे नेण्यात माझा ही काहीना काही वाटा रहावा?
की मरण येत नाही म्हणून आपला जगतोय असं जगणं जगत राहावं?
वाटत नाही का माझ्या मनातले विचार जगाला ऐकवावे?
वाटत नाही का जगभरातले लोक माझे मित्र असावे?
माझ्या सर्व आजी आजोबा आणि ज्या ज्या व्यक्तीला वाटतं की मोबाईल ह्या गोष्टीत अश्या अनेक गोष्टी आहेत ज्या मला शिकता आल्या तर माझं जगणं अधिक समृद्ध होईल…
अहो शिकायला काहीही वय नसतं चला ग्लोबल होऊया आपल्याच मोबाईल ला आपलं मित्र बनवूया हा मित्र तुम्हाला नव्या जगाची वाट दाखवेल, हा मित्र तुम्हाला मुला, नातवाच्या मागे टॅक्सी बुक करून देतोस का? म्हणत मागे लागू देणार नाही.
हा मित्र घरच्या घरी तुम्हाला इलेक्ट्रिक बिल भरून देईल, हा मित्र हवा तो मनोरंजनाचा कार्यक्रम , गाणं किंवा चित्रपट देखील हव्या त्या वेळेला दाखवून तुमचं मनोरंजन करेल.
मग वाट कसली पाहताय ही वेळ आहे विचार बदलायची आणि जग कवेत घेत जगण्याची!
तुमच्या सोबत असणार आहेत अगदी तुमच्या नातवाच्या वयाची मुलं आणि मुली ज्यांना तुम्ही कितीही वेळा हव्या त्या शंका बिधास्त विचारून शिकणार आहात..
इतकंच नाही सचित्र नोट्स ही सोबत असणारच आहेत. ही चळवळ आहे, अगदी जेष्ठ नागरिकांनाही मुक्त मोकळ्या वातावरणात शिकण्याची आणि भारताला खऱ्या अर्थाने स्वावलंबी आणि डिजिटल करण्याची.

आपला नम्र
समीर मीलन दिघे
Sanvedan.com
Facebook.com/sanvedan
अधिक माहिती साठी संपर्क +917715901298